W Hershey, w stanie Pensylwania, wylądowałam w nocy z piątku na sobotę po 20 godzinach podróży. Przeloty (Wrocław-Warszawa i Warszawa-Newark) odbyły się bez większych problemów i opóźnień. Na lotnisku zrobiliśmy sobie pierwsze zdjęcie całego teamu - szóstka internów w Ameryce ;-). Od lewej: Bill (organizator praktyk), Łukasz, Asia, Łukasz, ja, Patryk, Weronika. Najcięższym momentem podróży dla mnie był 2,5-godzinny przejazd busem z Newark (międzynarodowe lotnisko pod Nowym Jorkiem) do Harrisburga. Tam zostałam odebrana przez swoją hostkę - Chris, i po kolejnych 15 minutach w aucie dotarłam do Hershey.
Samo miasteczko Hershey ostatnio świętowało swoje stulecie. Jest nazywane "Chocolatetown", ze względu na znajdującą się tam fabrykę czekolady. Zamieszkuje je około 12 tysięcy osób. Jeśli chodzi o czekoladki, jednak zostałam fanem Reeses Peanut Butter Cups :-)
Mieszkam w szeregówce na Sweetbay Way - fajna nazwa, nie? Mam własny pokój, który jest chyba jedynym w miarę ogarniętym miejscem w całym domu. Amerykanie są mistrzami w zakupach. Chris posiada zapasy wszystkiego (dosłownie wszystkiego), zupełnie jak na jakiś atak terrorystów. Czekoladek i śmieciowego jedzenia mi tutaj nie zabraknie... Moja hostka Chris to bardzo rozentuzjazmowana kobieta, choć czasem nieco nadopiekuńcza w stosunku do mnie. Jej 16-letnia córka Cassandra jest podręcznikowym przykładem amerykańskiej nastolatki. Chodzi do Hershey High School, dorabia jako kelnerka w restauracji, była cheerleaderką. Oprócz nich dom zamieszkuje pies Sammy i szalony kociak Sadie. FYI, lubię koty ale psy już nie bardzo. Może być ciężko...
A teraz najważniejsze - praca. Swoją praktykę odbywam w Hershey Medical Center, w dziale Supply & Distribution. Jak na razie spędziłam tam 2 dni, poznając mnóstwo ludzi - menedżerów i dyrektorów różnych działów, pracowników oraz team S&D. Wszyscy wydają się bardzo otwarci i chętnie dzielą się wiedzą. Można się bardzo dużo nauczyć. Dziś wzięłam udział w "spotkaniu na szczycie". Jak na razie próbuję się oswoić z tym ogromnym kompleksem i poznaję zasady działania logistyki szpitala. A dziś zgubiłam się wychodząc z pracy. Jeden ze współpracowników pocieszył mnie, że zorientowanie się w zawiłych korytarzach HMC zajęło mu 4 miesiące. To tyle, co moja cała praktyka, więc trzymajcie za mnie kciuki, abym zdołała to szybciej ogarnąć... :)
Dziś miałam bardzo ciekawy dzień - pierwszy raz na własnej skórze odczułam, jak wkurzający może być jet lag. O 4:30 (u mnie środek nocy a w Polsce 10:30) zadzwonił telefon - jakiś warszawski numer. Nie odebrałam, ale skutecznie zostałam wybudzona. W tym momencie zaczęły się problemy - mój organizm automatycznie przestawił się na czas środkowoeuropejski i już nie zasnęłam. Normalnie pracuję w godzinach 8:00 - 16:30, dziś jednak nie dałam rady. Wydajność umysłowa spadła o połowę, podobnie jak moja koncentracja. Niby 6 godzin różnicy na trasie ze wschodu na zachód to nie tak dużo, ale potrafi zmęczyć. Co ciekawe, jestem już tutaj 4 dzień i dopiero teraz odczuwam zmianę strefy. Czas w HMC spędziłam na podglądaniu codziennej pracy mojego działu i w końcu dostałam klucz do swojego biura - HG024. Na szczęście mam wyrozumiałego szefa, który pozwolił mi dziś skończyć nieco wcześniej. 
